Al jaren is de studie geneeskunde een vrouwenaangelegenheid. Twee-derde van wo studenten geneeskunde is van het vrouwelijk geslacht. Zij voltooien de studie eerder danjongens.
Het aanbod heeft grote gevolgen voor de blijvendheid van het huisartsenvak. Bij ontrafeling van het beroep stuit je op kenmerken die niet aantrekkelijk zijn voor de vrouwen op de arbeidsmarkt.
Het huisartsenvak kent langere werkweken; er is sprake van tevens avond-, nacht en weekenddiensten; de werktijden kunnen uitlopen.
De Nederlandse vrouw wil korter werken om op bepaalde tijden bij zichzelf thuis te kunnen zijn.
De Nederlandse vrouw maakt aanzienlijk kortere werkweken dan haar zusters in andere Europese landen.
Dat vrouwen in Nederland bij voorkeur parttime werken is een gegeven waar de laatste jaren weinig verandering in is gekomen. Wel zijn er meer vrouwen tot het arbeidsproces toegetreden. Gezondheidszorg en onderwijs zijn thans grotendeels van vrouwen afhankelijk. Bij personeelstekorten ondervinden deze sectoren grote problemen. Zouden alle aldaar werkzame vrouwen een uurtje extra willen werken dan is het personeelsprobleem van deze sectoren opgelost. Opmerkingen in deze richting kunnen zeer fout vallen.
Ik reageer met deze brief op een artikel in het FD dd 30-10-19 waarin uiteengezet waardoor de Nederlandse huisartsenzorg in de gevarenzone dreigt te belanden. Er ontbreekt iedere verwijzing naar feminisering van het vak. Er wordt alleen ergens terloops opgemerkt dat “de arts een goede balans wil tussen privé en werktijd”. Zo’n zin is opgepikt uit het deeltijd jargon.
Deeltijd werken maakt deel uit van de Nederlandse cultuur. Vrouwen werken, in verhouding tot mannen, een beperkt aantal uur. Mannen 36 uur per week en vrouwen 26 uur Er vallen inderdaad maatregelen te bedenken en in de praktijk te brengen om een andere Nederlandse traditie, de huisarts in stand te houden. Wij zijn benieuwd te gaan zien welk onderdeel van de cultuur het meest inlevert.