Vakantie is voor velen een vanzelfsprekendheid. Hoeveel mensen realiseren zich dat in vroeger eeuwen verblijf elders slechts voor de adel en gegoede burgerij was weggelegd. De middenklasse bewoog zich voor Wereldoorlog II naar plekken als Luxemburg en maakte tochtjes langs de Rijn. Pas na de bezetting kwam vakantie in het zicht van de arbeider, thans werknemer genoemd. Het begon met drie dagen, later uitgebreid tot een week en nog veel later tot twee en meer weken.
Vakantie is nu een vanzelfsprekendheid waar je, zo wordt gezegd, aan toe kunt zijn. Het is altijd “welverdiend” net als pensionering. Zo gaan de mensen er thans mee om mogelijk gemaakt door de fors gestegen welvaart.
Thans leven wij in Coronatijd. Dat begon voor de lage landen in maart van dit jaar met een aantal vrijheid beperkende maatregelen. Eind mei konden we al wat meer adem halen en werden de normen versoepeld. We konden nog eens buiten de deur eten, een museum bezoeken, op een terrasje zitten, met het openbaar vervoer reizen. In tact bleven social distancing, persoonlijke hygiëne en het vermijden van grote drukte.
Het begon in Europa mis te lopen zo eind augustus. In het bijzonder in Spanje, Frankrijk, België en ….. Nederland. De persconferenties waarin figureerden de Premier en de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, vonden weer plaats. Studentenfeesten, ongeduldige en levenslustige jonge mensen waren aanleiding tot een nieuwe virale aanval. Reeds bestaande voorschriften werden herhaald en beklemtoond en weer nieuwe maatregelen bekend gemaakt. Mondmaskers werden aanbevolen, niet verplicht, want voor de tijd wist Nederland dat mondkapjes niet zouden helpen. Elders in de wereld werd niet anders gedragen maar Nederland is het land waar ze het het beste weten. Overigens hebben bij de eerste coronagolf de noodmaatregelen effect gesorteerd.
En dan is er herfstvakantie. Het begon ooit als een paar dagen onderbreking voor basisschoolleerlingen maar is nu een nationaal feest geworden. Ja, ziet u, het is vakantie, of voetbal, schaatsen of het zijn de feestdagen. Het wemelt van de momenten om niet geholpen te kunnen worden.
Niemand schijnt zich te realiseren dat in hoofdsteden als Madrid en Berlijn, in het thans getroffen Europa strenge verboden gelden om de stad te verlaten en weer terug te keren. Er zijn uitzonderingen voor werk en, zo denk ik, ziekenbezoek. Maar Nederland laat de bewoners van de zwaar getroffen randstad het hele land in trekken. Wij ziek, overal ziek, zou je kunnen denken maar er is niet eens gedacht.
Een kort stukje om duidelijk te maken dat een nieuw fenomeen als herfstvakantie nooit aanleiding mag zijn om iedereen uit een besmet gebied er op uit te laten trekken. De gebieden die nu nog redelijk “veilig” zijn hebben er helemaal geen zin in om hun bewoners op een verpleegafdeling van een ziekenhuis te laten belanden. Die bedden beginnen al bezet te raken door zieke Westerlingen.