Er ligt een conflict tussen ouders en kinderopvangmedewerkers. Ouders willen of moeten weer aan het werk en de kinderopvang wil met vakantie. De voorzitter van een brancheorganisatie verwoordt het als volgt: “Lang niet alle ouders gaan dit jaar op vakantie of ze gaan korter, terwijl personeel in de kinderopvang juist wel vakantie wil opnemen.”
En er is, zo wordt becijferd, thans al een tekort aan mensen om zich over de kinderen te ontfermen. Zo blijkt uit een peiling onder kinderopvangorganisaties en dan gooit ook nog en groter of kleiner deel van het personeel de deur achter zich dicht en vertrekt om op vakantie te gaan.
Zonder blikken of blozen maken de verantwoordelijken in de kinderopvang melding van de vakantievoornemens van hun medewerkers. Terwijl het van belang is dat de economische gevolgen van de lockdown zo beperkt mogelijk moeten blijven. Het is van belang dat Nederland weer aan de slag gaat.
De redenering kan zijn dat veel kinderopvangmedewerkers maanden uitgeschakeld zijn geweest en er wel eens uit willen. Er kan niet van hun diensten gebruik worden gemaakt want ze zijn er niet. Gegeven de bijzondere omstandigheden zou er ook bedacht kunnen worden om dit jaar maar later vrijaf te nemen. Graag gespreid zodat de afwezigheidshinder zo weinig mogelijk gevoeld wordt.
Dat bedrijven en instellingen financieel zo weinig mogelijk belast worden kan helpen de recessie, die ingetreden is, zo beperkt mogelijk te houden. Door nu omzet te weigeren vallen er ontslagen. Het aantal werklozen zal nog verder groeien dan verwacht werd. Deze wetmatigheid geldt ook voor de kinderopvang.
Onze regering, op democratisch wijze tot stand gekomen, heeft ruim gelden ter beschikking gesteld om bedrijven financieel ruimte te geven. Een niet onbelangrijk deel van deze miljarden is bedoeld om de lonen, ook tijdens de kunstmatige stillegging, zo veel mogelijk door te betalen op 90% niveau. Om aldus massale werkloosheid te voorkomen.
Eigenlijk hebben de Nederlandse burgers zich massaal in de schulden gestoken om het leven van gezinnen, bedrijven en instellingen te kunnen voortzetten. Dat kan Nederland, als rijk land, zich veroorloven maar het houdt eens op. Het is dus van groot belang dat iedereen zo snel mogelijk de oude stiel hervat. En dan luxe, waar vakantie onder valt, even uit te stellen.
Er is ook een morele kant. Je bent opgeleid of getraind voor een bepaalde activiteit. In tijden van nood, dien je present te zijn. Wat nu opgemerkt wordt geldt niet alleen voor werkers in de kinderopvang. Het geldt voor een ieder terugkerend van gedwongen weggeweest.
Er ligt enige parallel met het verschuiven van het uitbetalen van het vakantiegeld en het opschuiven van de ingangsdatum van nieuwe cao afspraken. Daar geldt dat bedrijven en instellingen financieel ontzien moeten worden willen we de vernietigende kracht van een recessie maximaal beteugelen. Inderdaad is het zo dat er van bedrijfstak tot bedrijfstak grote verschillen zijn.
De regering heeft zich over de hervatting van het werk na de coronacrisis weinig uitgelaten. Het is mij niet bekend dat er algemeen geldende regels vorm hebben gekregen. Te vermoeden valt dat men het als een kwestie beschouwd tussen werkgevers en werknemers. Verstandig tenzij blijkt dat bijvoorbeeld een te groot deel van de beroepsbevolking pas weer in september wil beginnen.
Dan vallen er meer bedrijfssluitingen, bijvoorbeeld door een faillissement , en ontstaat er een hogere werkloosheid. Met, van belang voor later, een achterblijven van investeringen.
Aanleiding dit stukje waren de geluiden in de kinderopvang om juist nu met vakantie te willen. Dat is niet alleen onverstandig maar ook niet netjes en zelfs een beetje asociaal.